Pasja vs. Praca

Nie jestem fanem piłki nożnej. Uważam, żet trzeba być pozbawionym pierwiastka buntu, aby reagować z entuzjazmem na coś, co jest wulgarnie narzucane. Często na dziesięć informacji sportowych dziesięć jest o piłce nożnej. Jest nakazane, że to ma być rozrywką dla mas. Ja bym się buntował na taką monokulturę nawet gdybym kopanie piłki kochał od kołyski. Na szczęście nie kochałem nigdy, także paplam bez sensu, bo nie wiadomo jakbym się zachował gdybym kochał. Nie będzie to jednak wpis o piłce nożnej tylko o lidze piłkarskiej. A właściwie to o każdej lidze, koszykarska czy siatkarska rządzi się podobnymi prawami.

Na początek krótkie wyjaśnienie do poprzedniego tekstu. Rozważania opieram na założeniu, że prawica wspiera powstawanie różnic społecznych (nastawienie pro rozwojowe) a lewica robi wszystko, co możliwe aby różnice zmniejszyć (nastawienie pro społeczne). Wiele osób krytykowało w komentarzach mój uproszczony podział na prawicę i lewicę. Jotazof napisał „Prawica to również prawo do wolności, prawo do własności, prawo do wyboru”. Moim zdaniem dyskusja o modelach prawicowych i lewicowych ma sens tylko i wyłącznie gdy dla danego problemu proponowane jest przeciwstawne rozwiązania. Tak jest przy podejściu do tematu „jak społeczeństwo dzieli się dobrami”. Tak nie jest przy prawie do wolności słowa. Przy wolności słowa mamy jałową przepychankę. Prawica uwielbia ograniczać wolność słowa w imię prawicowych świętych wartości, lewica uwielbia robić dokładnie tak samo tylko, że w imię lewicowych świętych wartości. To samo się tyczy własności, prawa do wyboru, pojęcia dobra i zła, sprawiedliwości i wielu innych. Dyskusja w tych obszarach sprowadza się do „mój kot jest ładniejszy, bo jest mój”. Teraz do rzeczy:

Czytaj dalej →