Pasja vs. Praca

Po filmie „Moje rzeczy” mój przyjaciel powiedział, że film dobrze pokazuje jak minimaliści „wiszą” na innych. Minimalizm jest możliwy ponieważ inni ludzie pomagają i pożyczają. Tak jakby społeczeństwo składało się z części ciężko pracującej na własny dobytek i części pasożytniczo podczepiającej się pod dobytek innych. Zgadzam się z obrazem pożyczających minimalistów. Jednak inaczej  definiuję pasożytnictwo. Według mnie głównym problemem jest nadmiar. Za dużo aut na parkingach, za dużo sprzętów w domach i na śmietnikach, za dużo ubrań w szafach, za dużo wszystkiego. Gdyby ludzkość podzielić na bakterie produkujące śmieci i bakterie utylizujące śmieci to problemem jest drastyczny nadmiar produkujących. Nadmierna konsumpcja to jest dla  mnie pasożytnictwo. Sytuacja, że na osiedlu jest jeden samochód i kilkanaście „rodzin minimalistycznych”, które na tym samochodzie żerują jest bardzo mało prawdopodobna. Każdy chce sam dokonać aktu konsumpcji, mieć to coś na własność, jeszcze lepiej jak kilka sztuk. Niewiele osób potrafi docenić umiar i dobrowolnie mieć mało. Tak wyglądała moja standardowa argumentacja na zarzut, że minimalizm to wykorzystywanie innych.  Jednak ostatnio zdałem sobie sprawę jakie to niedorzeczne. Minimaliści pożyczają? Na Boga! wszyscy rodzimy się goli i goli umieramy.  Wszystko, co posiadamy jest nasze tylko przez pewien okres. Wszystko jest pożyczone. Czytaj dalej →