Gościłem wczoraj u siebie przemiłego człowieka. Peycho z Bułgarii. Peycho jest od czterech miesięcy w rowerowej podróży. Okrążył Skandynawię i teraz wraca do domu. Za miesiąc będzie już na miejscu. Mój gość okazał się człowiekiem z niewiarygodną energią i wiedzą. Słuchanie jego opowiadań było dla mnie ogromną przyjemnością. Jedno z nich brzmi tak:

W Danii Peycho otrzymał w prezencie bardzo dokładną mapę całej Skandynawii. Był to prezent od człowieka, który go ugościł. Mapa okazała się genialna. Był to prawdziwy skarb i najlepszy przyjaciel podczas miesięcy spędzonych w Danii, Norwegii, Szwecji i Finlandii. Z Helsinek Peycho przeprawiał się promem do Estonii. Mapa kończyła swój zasięg i przydatność. Peycho postanowił podarować mapę człowiekowi, który go ugościł w stolicy Finlandii.

Po kilku dniach Peycho otrzymał wiadomość od swojego gospodarza z Helsinek. Był u niego Niemiec, który zaczynał właśnie podróż dookoła Skandynawii, z tym, że w przeciwną stronę niż Peycho. Mapa miała już nowego właściciela i znowu była w podróży.

Większość ludzi odczuwa satysfakcje i radość z posiadania przedmiotów. Pod jednym warunkiem: nikt inny nie może ich używać, czy o nich decydować. Moje, moje, moje. I ciągła walka żeby tego „moje” było jak najwięcej. Ten sam przedmiot z naklejką „moje” jest wielkim szczęściem. Bez naklejki nie budzi emocji lub nawet budzi emocje negatywne. Jak w dowcipie o złotej rybce, która powiedziała spełnię każde twoje życzenie ale sąsiad dostanie podwójnie. Po długim namyślę wędkarz powiedział „wydłub mi oko”.

Większość ludzi… ale na szczęście nie wszyscy.